Cavia's & cactussen

Buenos dias amigos y familia!

Inmiddels hebben we het derde weekend achter de rug en ook deze week hebben we niet stil gezeten. Al hoewel, dat is niet helemaal waar. Julia had wat verkeerds gegeten en heeft hier een aantal dagen last van gehad, maar ondertussen huppelt ze alweer fit rond.

De school waar we de Spaanse lessen volgen organiseert ook één keer per week een activiteit, dit keer was het salsa dansen op de donderdag. In een uurtje tijd kregen we in ramp tempo de basisstappen van de salsa geleerd, erg leuk maar het tempo lag erg hoog. Julia heeft in Nederland al een jaar salsa les gevolgd, maar na deze les is ook Lissa enthousiast en gaan we kijken of we door de weeks ergens nog een keer een lesje kunnen volgen. Van horen zeggen weten we dat je door de weeks van 21:00 uur tot 23:00 gratis salsa lessen kunt volgen in een van de clubs op Plaza de Armas, of dit waar is en of het de moeite waard is moeten we nog maar zien.

Om dat het pas week drie is en we al vrij veel hebben gedaan besloten we om dit weekend het rustig aan te gaan doen. Vrijdag avond hebben we met onze Zwitserse huisgenootjes gegeten en een afscheidscocktail gedronken. De enige echte Macchupicchu cocktail, die je van de bottom to the top moet drinken met een rietje. Ziet er gaaf uit, maar is vooral meeega zoet. Onze Zwitserse huisgenootjes hebben ons zaterdag ochtend verlaten, maar direct zijn zij vervangen voor twee Nederlandse meiden. Erg gezellig, maar niet heel bevorderlijk voor het Spaans of het internationale gevoel. Verder hebben we zaterdag wat door de stad rond geslenterd, koffie gedronken en een plan gemaakt met Koen voor de zondag.

Om dat veel ruïnes of toeristische plaatsen een toegangsticket vereisen moesten we nu iets minder toeristisch bedenken. In Cusco kan je namelijk een Billetto de Turistico kopen voor 130 sole (33,5 euro) (studenten, wij dus haha, voor 70 sole (18 euro)) en daarmee kan je 16 plekken bezoeken, van musea tot archeologische plekken. Afgelopen twee weekenden zijn we met deze billeto naar de fantastische plekken gereisd. Een groot nadeel aan dit ticket is dat deze maar 10 dagen geldig is en ons ticket dus voor dit weekend al was verlopen.

Uit eindelijk hadden we bedacht, en gelezen op internet, dat niet ver buiten Cusco er een lagoon zou zijn. Dus hup wij hier heen met de lokale bus met Koen, een vrouwelijke collega van Koen en wij tweetjes. We hebben helemaal rondom het meer gewandeld en zijn uit eindelijk in het stadje Lucre beland, waar we al gauw tegen een restaurant aanliepen.
Het restaurant had een super mooie tuin en zag er ook wel wat luxe uit, en ja wij met onze wandelschoenen mochten gewoon naar binnen.
Wat we jullie nog niet verteld hadden maar wel handig is om te weten voor dat we wat gaan vertellen over ons gerecht in het restaurant in Lucre is het volgende.

Tijdens onze eerste week Spaans gingen we vrijdag eind van de middag samen met onze Spaans docente een activiteit doen. Hup met zijn alle in de taxi en op weg naar een restaurant. In dit restaurant hebben we gefrituurde cavia gegeten. Ja, je leest het goed cavia. Cavia is in Peru, maar ook in andere Zuid-Amerikaanse landen een heuse lekkernij en wordt vooral gegeten op speciale feestdagen en/of verjaardagen. Cavia’s zijn hier dan ook geen huisdieren en worden echt puur gehouden zodat ze uit eindelijk lekker opgepeuzeld kunnen worden. Lis en ik hebben deze middag 1 hele cavia gedeeld, toen deze cavia werd geserveerd moesten we wel even slikken. Het kopje, de ogen en alle vier de pootjes zaten er allemaal nog aan. Het was gewoon echt een platgeslagen gefrituurde cavia die je aan lag te kijken. Even slikken, maar toch maar proberen. Het vlees van de cavia smaakt naar kip, dus dat viel reuze mee. Wel was het hard werken voor het kleine beetje vlees wat dit arme beestje bezit, je moest het echt zoeken. Het was wel onwijs leuk om te zien hoe onze Peruaanse docente zo zat te genieten van het beestje. Zij zat al het vlees van de botjes af te knagen alsof het kippenpootjes waren, en de organen waren al helemaal de ultieme lekkernij voor haar.
Nu schijn je cavia, of ook wel Cuy genoemd in het Peruaans, op twee manieren klaar te kunnen maken: frituur of uit de oven. Jullie kunnen het vast wel raden, maar in het restaurantje in Lucre stond deze lekkernij dus ook weer op de kaart. Koen was ook erg benieuwd en dus besloten we om een Cuy uit de oven met zijn viertjes te delen. Weer keek dit lieve beestje ons aan met zijn glazige oogjes en scherpe voortandjes. Lissa en ik waren oprecht verrast over de smaak, het vlees was stukken malser en ook leek er meer vlees aan te zitten dan bij de gefrituurde versie (wie weet was deze cavia gewoon vet gemest). Daarnaast hadden de koks ook kruiden gebruikt en was het vlees dus erg smakelijk. Papa’s en mama’s bereid jullie maar alvast voor, want de kans is erg groot dat we jullie hier mee naar toe nemen! Leuk feitje over de cuy trouwens: Cuy is een woord uit het Quechua (de taal van de Inca’s), zij werkte heel erg met klanken en de namen werden ook afgeleid van deze klanken. Cuy is dus ontstaan vanuit het geluid dat de cavia’s maken, zij maken een soort piepend geluid wat werd verstaan als ‘cuy cuy cuy’ en dus uiteindelijk de naam cuy uit is ontstaan.

Met volle buiken zijn we weer op pad gegaan en wilde we eigenlijk om de lagoon heen lopen om zo weer uit te komen op de snelweg die ons terug zou brengen naar Cusco. Onderweg kwamen we een bord tegen met ‘Archeologische site’, nieuwsgierig als we zijn zijn we toen een stukje van de weg afgelopen de bergen in. Hier kwamen we al gauw wat overblijfselen van soort stenen huisjes tegen. Op googlemaps zagen we ondertussen dat een stuk verderop de echte archeologische site zou zijn en dus gingen we met volle moed op pad. We weten niet goed waar het mis ging, bij googlemaps of dat wij niet zo goed zijn in kaart lezen maar we zijn uit eindelijk aan de andere kant van de berg beland. Al klauterend en klimmend en door de cactusbossen heen probeerde we het soort van weggetje te volgen. Toen we ons eenmaal realiseerde dat we niet meer bij deze archeologische plek aan zouden komen, omdat het gewoon onmogelijk was vanwege de hoogte en de niet goed begaanbare weg moesten we toch een oplossing verzinnen. Terug zagen we niet zo zitten en we zagen als we naar beneden keken wat huisjes en een goeie weg, dus besloten we af te gaan dalen. Door bosjes met stekels, losse stenen en heleboel cactussen zijn we voorzichtig naar beneden gegaan. Was het een heel slim plan? Waarschijnlijk niet, maar een avontuur was het zeker. Regelmatig bleef er een halve cactus aan een van onze jassen hangen en ook hebben we heel wat gevloekt als we de cactussen door onze broek heen voelde prikken. Nog nooit waren we zo blij geweest toen we weer op een enigszins normale weg waren beland. Via deze weg kwamen we uiteindelijk weer in het dorpje Lucre en zijn we door een vriendelijke man afgezet bij de snelweg waar we een bus naar Cusco konden nemen.

Moe, voldaan en een beetje lek geprikt door al die cactusnaaldjes zijn we nu eindelijk in bed beland. We hebben nog een weekje Spaanse lessen en dan zullen we toch echt moeten beginnen met de stage. We zijn onwijs benieuwd en gaan deze week ook al een keertje kennismaken met onze begeleider. Maar nu eerst gaan we heerlijk slapen!

Hasta luego lieve mensen.