Vele taxi ritjes en door elkaar geschudde organen

Buenas días!

Inmiddels zijn we alweer twee weken in het verre Peru, dus voor de gene die ons missen: nog maar 17 weekendjes en dan zijn we weer thuis.
Na het schrijven van onze eerste blog kwamen we er achter dat we nog het een en ander waren vergeten te vertellen, maar we hebben ook alweer van alles mee gemaakt.
We beginnen maar gewoon met de avonturen van week twee en de vergeten stukjes van week één komen vanzelf wel een keer voorbij.

We merken al dat wij steeds meer beginnen te wennen aan het Peruaanse leven. Vroeg naar bed en vroeg opstaan zit er goed in, we liggen nog steeds bijna elke avond rond een uurtje of 9 te slapen. Ook hebben we geluk en zijn onze Spaanse lessen nog steeds in de ochtend (van 8:30 t/m 13:00 uur, bij jullie is het dan 15:30 t/m 20:00 uur).
Wel hebben wij vorige week zaterdag extra gezelschap gekregen in het huis, een stelletje uit Zwitserland. Zij zijn al bijna 8 maanden op reis en hebben nog vier maanden te gaan. Ze zijn hier voor twee weken en reizen daarna alweer door. Ze zijn heel gezellig, maar als het om het kleine beetje warme water in de douche gaat dan zijn wij genadeloos. Daar zetten wij gewoon onze wekker eerder voor, niemand pakt dat kleine beetje warme water van ons af af ;) !!

Door de weeks hebben we een aantal musea bezocht. Wij hebben onder andere Museo Histórico Regional, Museo Municipal De Arte Contempráneo & Museo de Cito Del Qorikancha bezocht.
Wat alle musea gemeen hadden was dat ze klein waren en dat je bij allemaal binnen een halfuur alweer buiten stond. Onze voorkeur ging uit naar het Museo de Cito Del Qorikancha, hier vond je namelijk overblijfselen en gebruiksvoorwerpen van de oude Inca’s.
Verder hebben we regelmatig een cocatheetje gedronken in één van de leuke cafeetjes hier in het centrum.

Op donderdag liepen we na de Spaanse lessen tegen een soort fanfare band aan, wij dachten toen nog “wat grappig dat ze op dit random uur van de dag muziek gaan maken en gaan dansen”. Later toen we door de stad liepen kwamen we steeds meer van dit soort groepen tegen, een fanfare met daarbij ook dansers. Uiteindelijk zijn we geëindigd op Plaza de Armas (het grootste plein in de stad), waar ook al deze groepen zich uiteindelijk verzamelde. Wij hebben ruim drie uur rond gekeken naar alle groepen die de meest feestelijke nummers speelde en de bijzondere optocht die ontstond met al die dansers en muzikanten.
Na wat rondvragen bleek al deze heisa te gaan om een christelijke feestdag, de geboorte dag van de Maagd Mary of ook wel in het Spaans de Virgen Natividad genoemd. Nu zijn wij beide niet zo christelijk aangelegd, dus waar dit nou precies over gaat kunnen we jullie ook niet vertellen haha. Wat we jullie wel kunnen vertellen is dat in Peru zulke feestdagen altijd drie dagen lang duren, dus wil je veel vrij? Verhuis dan naar Peru. Er zijn namelijk een stuk of 15 van dit soort heiligen met elk hun eigen feestdag, tel maar uit hoeveel vrije dagen extra dat zijn.

Op zaterdag zijn wij samen met Koen en Rohan (de Indiaanse jongen uit onze Spaanse klas) richting de Valle Segrado (Sacred Valley) vertrokken. Eerst zijn we met een lokaal busje naar Chinchero gereden. In Chinchero vind je ook ruïnes van de Inca’s en vonden we een pleintje waar een soort van primitieve kermis aanwezig was. Met eetkraampjes en een luchtkussen en een hoop voetbaltafels, kunnen we dit wel een primitieve kermis noemen.
Vanuit Chinchero zijn we met een taxi naar de overige bezienswaardigheden van de Sacred Valley vertrokken. Voor dat wij daar over vertellen, eerst even de taxi chauffeur introduceren.
Zijn naam was José, wij schatten hem in de 60, zeer vrolijk, maar miste wel een paar tanden. Deze zeer vriendelijke man wilde ons wel voor 30 soles (7,70 euro) meenemen naar Moray, dus hup daar gingen we met zijn vieren richting zijn auto. Eenmaal bij zijn auto aangekomen moesten we allemaal even slikken, het was een redelijk oud barreltje en ook lag er werkelijk waar overal stof in de auto. Stofzuigers kennen ze hier niet echt en je auto schoonmaken zal ook wel gezien worden als zonde van je tijd. Maar omdat deze man zo amicaal en vrolijk was zijn we toch in gestapt. Op de verharde weg ging het prima, maar Moray ligt een beetje van de verharde weg af en dus moesten we nog een stuk over een soort geïmproviseerd weggetje rijden. Al onze organen waren na deze rit volledig door elkaar gehusseld. Wel leverde deze weg ons prachtige foto’s om en waanzinnige uitzichten over het landschap. Het is helaas niet te beschrijven wat een prachtige natuur we hebben gezien, we kunnen jullie alleen maar aanbevelen om ook deze kant op te reizen en ook gewoon te gaan voor de avontuurlijke rit met de vriendelijke José.
Wel waren deze wegen helemaal afgelegen en zijn we maar letterlijk drie tegenliggers tegengekomen, dit liet ons in het begin wel even twijfelen of deze o zo vriendelijke man niet uit was op het verkopen van onze gezonde organen voor goud geld :). Maar moeders en vaders, wees gerust: we zijn heelhuids teruggekeerd in Cusco.
Eenmaal aangekomen in Moray hebben we op deze Inca plek onze broodjes gesmeerd. Moray lijkt op een soort amfitheater, het bestaat namelijk uit drie delen en alle drie zijn ze cirkelvormig en gelaagd (op Facebook vinden jullie hier foto's van). Echter werd deze plek niet gebruikt als amfitheater, maar gebruikte de Inca's deze plek als een soort laboratorium. De verschillende lagen zouden een andere temperatuur hebben en hierdoor konden zij dus experimenteren met gewassen en planten en in welke omstandigheden deze het beste zouden groeien.
Na Moray zijn wij met José doorgereden naar Moras en de Salinas. De Salinas zijn zoutterrassen, die er vooral heel gaaf uit zien. We konden een klein beetje over de randjes van de zoutterrassen lopen en hebben vooral mooie foto’s gemaakt. Lissa heeft ook nog het Salinas zout gemixt met oregano gescoord, we laten jullie wel weten hoe dit smaakt in het eten.
Hierna heeft José ons afgezet bij de bushalte en konden we weer in een redelijke auto met vering en airco richting Cusco! Ondanks dat José zijn auto niet zo fantastisch was, heeft deze man ons de hele dag rondgereden en heeft hij tussendoor uren gewacht tot wij weer terugkeerde voor maar 80 sole (20 euro).

Zondags hadden we een Hollandsdagje en zijn we alleen met koen richting Pisac vertrokken. Na dat we eerst lekker hadden uitgeslapen en gebeld hebben met het thuisfront zijn we weer met een lokale bus naar Pisac vertrokken. In Pisac is op zondags een grote markt te vinden, wel kan je hier de zelfde rotzooi vinden als in Cusco. Wel hebben we alle drie hier onze afding-skills flink geoefend en hebben we weer een aantal sole bespaard op mooie souvenirtjes voor jullie!
Na dat we waren uitgekeken op de markt zijn we met een taxi naar de top van de berg gereden en ook hier bevond zich weer een Inca Ruïne. Dit was de eerste ruïne waar je echt een soort van huisstructuur zag en het ergens op leek in plaats van een paar stenen boven op een berg. Wel waaide het boven op deze berg onwijs, wij zijn denk nog zeker een halfuur bezig geweest met al die klitten uit onze haren te kammen. Buiten dat hadden we wel weer een fantastisch uitzicht over de bergen, het stadje Pisac en het overige landschap.
Hierna zijn we langzaam aan weer terug gekeerd naar Cusco en zijn we ons voor gaan bereiden op weer een week vol Spaanse lessen.

Update over de Spaanse lessen, ze gaan erg goed. Wel kregen we even in twee dagen over 100 werkwoorden voor onze kiezen, dat was even slikken. Wel verstaan we zo goed als alles en ook het terug spreken lukt redelijk. We komen in ieder geval verder dan Si, No en dos cerveza por favor haha.

Nou lieve lezers, denk dat we jullie weer lang genoeg bezig hebben gehouden en ook moeten wij weer verder met het stampen van die 100 Spaanse werkwoorden. Jullie horen snel weer van ons en onze nieuwe avonturen, en ook zullen de vergeten momentjes gauw online komen!

Muchas besos.